ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Γράφει η Βασιλική Βαϊτσοπούλου
17η Νοέμβρη. Ένας σταθμός στη Νεοελληνική ιστορία, η μέρα που οι νέοι αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους το μέλλον τους και να διεκδικήσουν τα όνειρά τους.
Το σύνθημα ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που αντήχησε στους χώρους του Πολυτεχνείου, στους δρόμους της Αθήνας και χαράχτηκε στις καρδιές του Ελληνισμού εξέφραζε με τον πιο απλό τρόπο τις προσδοκίες των νέων της εποχής και ποτέ δε θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο. Τότε, ζώντας σε ένα καταπιεστικό καθεστώς που δεν τους άφηνε καθόλου χώρο να αναπνεύσουν, οι νέοι αγωνίστηκαν για να κερδίσουν το δικαίωμά τους στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης, στη μη κατευθυνόμενη εκπαίδευση που θα τους καθιστούσε ολοκληρωμένα άτομα, στην ανθρωπιά και γενικότερα σε όσα θα τους εξασφάλιζαν ένα μέλλον ασφαλές, ειρηνικό και ελεύθερο.
Σήμερα, με μια άλλου είδους ασφυκτική καταπίεση να τους βαραίνει, τα όνειρα των νέων ουσιαστικά δεν έχουν αλλάξει. Εξακολουθούν να επιθυμούν ένα μέλλον που να μην είναι πια αβέβαιο και ζοφερό και ειδικά για τον τομέα εργασίας θέλουν το αναμφισβήτητο δικαίωμα να αξιοποιήσουν τα προσόντα και κλίσεις τους για να προσφέρουν στην κοινωνία, για να μην καταφύγουν στην απειλητική εναλλακτική λύση της μετανάστευσης.
Ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις, όπου η δική τους φωνή θα ακουστεί, έτσι ώστε να τον κάνουν καλύτερο από κάθε άποψη, από κοινωνικοοικονομική μέχρι περιβαλλοντική.
Ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή. Και παλεύουν για να την αποκτήσουν.
