Εφηβεία-
Βιασύνη
Γράφουν οι: Ραφαηλία
Κεντεποζίδου, Μαριάννα Δήμζα
Ραφαηλία και Μαριάννα εδώ... Τελειώσαμε το
διάβασμα και είπαμε να γράψουμε κανένα άρθρο!
Έφηβες είμαστε κι εμείς, θέλουμε να
μεγαλώσουμε... Όλες οι δεκαπεντάχρονες παγκοσμίως το έχουν νιώσει. Και από πού
ξεκινάει το πρόβλημα;
Αρχικά το θέμα δημιουργείται από τους πιο
μεγάλους που, κατά κάποιον τρόπο, υποτιμούν τους πιο μικρούς. Παραδείγματος
χάριν, κατά τη συζήτηση ενός σαραντάχρονου με έναν εικοσάχρονο, κάποια στιγμή ο
μεγαλύτερος θα καταλήξει στο "Έχεις ακόμα πράγματα να μάθεις..." Το
ίδιο θα γινόταν κατά τη συζήτηση ενός εικοσάχρονου με έναν δεκαπεντάχρονο, ενός
δεκατετράχρονου με έναν οχτάχρονο... Κάπου βαθιά στη συζήτηση, οι μικρότεροι
πιάνουν το εξής νόημα: "Όσο πιο μεγάλος είσαι, τόσο πιο έξυπνος είσαι, πιο
ελκυστικός, πιο ανεξάρτητος. Και εγώ είμαι μικρός, άρα χαζός, άρα θέλω να δείξω
πιο μεγάλος...". Και μετά βλέπουμε
τους οχτάχρονους να θέλουν να δείξουν πιο έξυπνοι μπροστά από τους
πεντάχρονους. Κακό...
Επιπλέον, τα σημερινά μέσα μαζικής
ενημέρωσης διαφημίζουν συνέχεια προϊόντα κατάλληλα για ενήλικες- αυτό επηρεάζει
κυρίως τις μικρές κοπέλες. Η τηλεόραση, το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
(όπως το facebook, το twitter, το instagram) παρακινούν τις έφηβες, μέσα από διαφημίσεις και διάσημα πρόσωπα που
θαυμάζουν πολλές φορές μόνο και μόνο για την εξωτερική τους εμφάνιση, να θέλουν
κι εκείνες να δείξουν πιο ελκυστικές, πιο μεγάλες... Και έτσι αγοράζουν τα
συγκεκριμένα προϊόντα που διαφημίζονται. Οι εκπρόσωποι διαφημιστικών εταιριών
ξέρουν ότι αν διαφημίσουν κάτι σωστά, θα μπορέσουν να το κάνουν γνωστό, να έχει
ζήτηση. Πολλές φορές δυστυχώς το επιτυγχάνουν μέσω των εφήβων, κάνοντάς τους να
νιώθουν μειονεκτικά για την εμφάνισή τους και διαφημίζοντας τους πρόσωπα με
καθηλωτική εξωτερική εμφάνιση, κάνοντάς τους να θέλουν να τους μιμηθούν.
Ένας άλλος παράγοντας που κάνει τους εφήβους
να θέλουν να μεγαλώσουν είναι οι υπερπροστατευτικοί γονείς, που ελέγχουν
συνέχεια το κάθε τι που κάνουν τα παιδιά τους: "Τι κάνεις; Πού είσαι; Πόση
ώρα θα μείνεις έξω; Διάβασες; Με ποιον θα βγεις; Πού θα πάτε; Γιατί ανοίγεις το
ψυγείο, πεινάς;". Η συμπεριφορά αυτή μας κάνει να θέλουμε να πούμε:
"Πω, επιτέλους θέλω να φύγω από αυτό το σπίτι, να έχω δικό μου διαμέρισμα,
δικό μου αυτοκίνητο, δική μου δουλειά, δική μου ζωή!" Γενικά να θέλουμε
την ανεξαρτησία μας.
Τέλος, οι αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή
των εφήβων επηρεάζει τη συμπεριφορά τους γενικότερα και προς τους γονείς τους,
τους συνομήλικούς τους και την κοινωνία την ίδια. Γνωρίζουν για πρώτη φορά τι
σημαίνει να αγαπάς κάποιον (η απόρριψη βέβαια πονάει…), αρχίζει και τους
απασχολεί περισσότερο το μέλλον τους και αναζητούν ανεξαρτησία. Θεωρούν ότι
κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει - και όντως λίγοι κάνουν τον κόπο να μπουν
στη θέση τους - και υπάρχουν και κάποιοι που έχουν πρόβλημα με την εξωτερική
τους εμφάνιση. Κάποιοι οδηγούνται και στον αυτοτραυματισμό, αλλά αυτό είναι
περιορισμένο φαινόμενο και επιτέλους ας μην τα αναλύσουμε και όλα σήμερα!!!
