“Ποιος είναι ο Δόκτωρ
Κόρτσακ;”
Γράφει η Μαρίνα Σιδηροπούλου
Το σχολείο μας παρακολούθησε τη
θεατρική παράσταση: “Ποιος είναι ο Δόκτωρ Κόρτσακ;” του Ντέιβιντ Γκρέγκ, που
ανέβασε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης στην Αίθουσα
Τέχνης. Το έργο βασίζεται
στην πραγματική ιστορία του Γιάνους Κόρτσακ (1878-1942). Ο Κόρτσακ ήταν Πολωνός παιδίατρος, παιδαγωγός και συγγραφέας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χένρυκ Γκόλντσμιτ. Ο Κόρτσακ ήταν καινοτόμος και πρωτοποριακός παιδαγωγός, εκπαιδευτικός και συγγραφέας κειμένων για τη θεωρία και την πρακτική της εκπαίδευσης. Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των παιδιών, αλλά και την ισότητα που θα έπρεπε να έχουν μεταξύ τους. Ο Κόρτσακ ίδρυσε το 1911 ένα ορφανοτροφείο στη Βαρσοβία, το οποίο στέγαζε ορφανά και εγκαταλελειμμένα Εβραιόπουλα. Οι παιδαγωγικές ιδέες του Κόρτσακ αλλά και όσα εφάρμοσε στο ορφανοτροφείο του αποτέλεσαν τη βάση για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Γι' αυτό το έργο του Κόρτσακ έχει μεγάλη αξία μέχρι και τις μέρες μας. Σήμερα, έναν αιώνα μετά το έργο του Κόρτσακ, τα δικαιώματα των παιδιών δυστυχώς δεν είναι αυτονόητα και δεν εφαρμόζονται σε κάποιες χώρες, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της αυξανόμενης ανεργίας, της βίας και της κακομεταχείρισης που υφίστανται τα παιδιά, της προσφυγιάς, των πολέμων και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι γονείς για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
στην πραγματική ιστορία του Γιάνους Κόρτσακ (1878-1942). Ο Κόρτσακ ήταν Πολωνός παιδίατρος, παιδαγωγός και συγγραφέας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χένρυκ Γκόλντσμιτ. Ο Κόρτσακ ήταν καινοτόμος και πρωτοποριακός παιδαγωγός, εκπαιδευτικός και συγγραφέας κειμένων για τη θεωρία και την πρακτική της εκπαίδευσης. Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των παιδιών, αλλά και την ισότητα που θα έπρεπε να έχουν μεταξύ τους. Ο Κόρτσακ ίδρυσε το 1911 ένα ορφανοτροφείο στη Βαρσοβία, το οποίο στέγαζε ορφανά και εγκαταλελειμμένα Εβραιόπουλα. Οι παιδαγωγικές ιδέες του Κόρτσακ αλλά και όσα εφάρμοσε στο ορφανοτροφείο του αποτέλεσαν τη βάση για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Γι' αυτό το έργο του Κόρτσακ έχει μεγάλη αξία μέχρι και τις μέρες μας. Σήμερα, έναν αιώνα μετά το έργο του Κόρτσακ, τα δικαιώματα των παιδιών δυστυχώς δεν είναι αυτονόητα και δεν εφαρμόζονται σε κάποιες χώρες, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της αυξανόμενης ανεργίας, της βίας και της κακομεταχείρισης που υφίστανται τα παιδιά, της προσφυγιάς, των πολέμων και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι γονείς για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Η παράσταση αυτή μας άρεσε πολύ, μας συγκίνησε, μας έκανε
να προβληματιστούμε και μας υπενθύμισε τα δικαιώματά μας. Οι ηθοποιοί έπαιξαν
πολύ ωραία τους ρόλους τους, ειδικά ο ηθοποιός που ενσάρκωνε το Δρ. Κόρτσακ. Το
σκηνικό ήταν λιτό και απέριττο: αποτελούνταν από κουτιά, τα οποία ο σκηνοθέτης
με ευρηματικό τρόπο άλλοτε τα χρησιμοποιούσε ως έπιπλα, άλλοτε ως κήπο όπου
φύτευαν λουλούδια, άλλοτε ως βαλίτσες. Το έργο έκλεισε με τη διακήρυξη των
Δικαιωμάτων του Παιδιού, τα οποία μοιράστηκαν από τους ηθοποιούς σε όλα τα
παιδιά, όπως τα εμπνεύστηκε ο Γιάνους Κόρτσακ, πολλά χρόνια πριν κατοχυρωθούν
από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
