e-4o

Ταξίδι στο Άγιον Όρος 

(Το καλύτερο τριήμερο ζωής μου)

Γράφει ο Βασίλης Ποτουριάδης

    Η πρώτη μου επαφή με το Άγιον Όρος ήταν σε ένα πάγκο ενός βιβλιοπωλείου. Έτσι, αποφάσισα πριν από τρία χρόνια να πάω στο Άγιον Όρος. Ο Θεός τα έφερε έτσι
που άργησα να πάω.

   Την Καθαρή Δευτέρα του περασμένου χρόνου συζητήσαμε με τον πατέρα μου το ενδεχόμενο να επισκεφθούμε το Όρος. Εκείνος με μεγάλη χαρά δέχτηκε. Έτσι πραγματοποίησα την πρώτη μου επίσκεψη το τριήμερο 17,18,19 Μαΐου 2014 και από τότε έχω ξαναπάει άλλες τρεις φορές.

   Πιστεύω πως πρέπει κάποιος να πραγματοποιήσει το ταξίδι στο Άγιον Όρος, διότι είναι κάτι το ξεχωριστό, γιατί μόλις πατήσεις το πόδι σου στην προβλήτα κάποιου μοναστηριού του Όρους νομίζεις πως έχεις μεταβεί στο Βυζάντιο. Αξίζει επίσης και η υποδοχή των πατέρων με το τσιπουράκι, το λουκούμι και το καφεδάκι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Πατέρα Σεραφείμ να λέει «το τσίπουρο σταματά τον ιδρώτα, το λουκούμι είναι η ευλογία και το καφεδάκι για το καλωσόρισμα». Είχα ακούσει για το Άγιον Όρος και για την ησυχία που επικρατούσε, αλλά δεν φαντάστηκα σε τι βαθμό. Μέχρι που πήγα. Το μόνο που χαλά την ησυχία είναι αυτός ο πολύ γλυκός ήχος του τάλαντου. Που καλεί τους μοναχούς να σταματήσουν την ιδιωτική προσευχή και να συνεχίσουν την ομαδική στον Ναό της Μονής, που σαν αηδόνια οι μοναχοί από τους χώρους, τα ψαλτήρια δηλαδή, ψάλλουν τόσο μελωδικά, τόσο κατανυκτικά.. Βλέπετε οι μοναχοί το κάνουν γιατί τους αρέσει, το αγαπούν, όχι για να πληρωθούν ή να κάνουν εντύπωση στους προσκυνητές.

   Πιστεύω πως, αν αρχίσω τις ιστορίες για το Άγιον Όρος, δεν θα τελείωνα ούτε αύριο, οπότε αρκούμαι στο ότι είναι το καλύτερο τριήμερο που μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει και από θέμα ξεκούρασης, από θέμα χαλάρωσης, από θέμα ηρεμίας.Αξίζει και το ταξίδι από την Ουρανούπολη με το πλοίο και η υποδοχή και οι ακολουθίες των μοναχών. Όλα αξίζουν.. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα, αντιθέτως να κερδίσετε πολλά!!