ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ
Γράφει η Δέσποινα Κρανιώτη
« Τη γλώσσα μας είναι αδύνατο να την αντικρίσει κανείς αλλιώς παρά σαν ανάσα ζωντανών ανθρώπων.» (Γ. Σεφέρης). Η κοινωνία της εικόνας όμως κατάφερε να χρειάζεται η γλώσσα μας οξυγόνο.
« It’s all greek to me» σχολίαζαν οι Αμερικάνοι ηθοποιοί στις ταινίες με τον Κότζακ, για να δείξουν ότι δεν καταλάβαιναν. Τώρα φτάσαμε να είναι greek ό,τι λέμε μεταξύ μας. Reality με παίκτες που το λεξιλόγιό τους περιορίζεται σε 100 λέξεις, μερικές βρισιές και τα υπόλοιπα κραυγές και βρυχηθμοί. Ενημερωτικά πρωινά στην τηλεόραση όπου επικρατούν λέξεις όπως Yes, ουαου και τζίζας! Ποιος ακούει βέβαια, ή το μίνι θα κοιτάς ή το γυμνασμένο στέρνο.
Ακόμα και οι εφημερίδες έχουν κατεβάσει το γλωσσικό επίπεδο, για να γίνονται κατανοητές από το ευρύ κοινό. Ποιος διαβάζει τα άρθρα πνευματικών ανθρώπων; Κι άντε τα διάβασες! Τι κατάλαβες; Ενώ ο γαργαλιστικός κίτρινος τύπος; Μια σελίδα, δυο λέξεις. Τα Μ.Μ.Ε., σε μεγάλη κλίμακα, χρησιμοποιούν ακρωτηριασμένη γλώσσα. Ιδιότυπες φράσεις από συμπλεγματικά άτομα, στην προσπάθεια αυτοπροβολής (“θα πηδηχτώ από το παράθυρο”, μη μου κρύβεστε, όλοι το λέμε). Δημιουγήθηκε μια καινούρια δήθεν δημοτική γλώσσα, εντελώς άσχετη με τις εκφράσεις του λαού. Απ’αυτές τις επεμβάσεις δημιουγήθηκε ένα ιδίωμα που θεωρήθηκε προοδευτικό, για να ξεχωρίζει κανείς από τη συντηρητική μάζα.
Όταν όμως σήμερα οι νέοι κάτω των 30 δεν καταλαβαίνουν την γλώσσα του Παπαδιαμάντη πώς να συνεχιστεί η γλώσσα του Σεφέρη και του Ελύτη; « Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου» (Ο. Ελύτης).
