Γυναίκες και
ανθρώπινα δικαιώματα
Γράφουν: Ανδρεάδου Μαρία Σοφία,
Βαϊτσοπούλου Βασιλική,
Ιακωβίδου Ελπίδα
8 Μαρτίου. Η μέρα αυτή, που καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη
ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και είναι σε πολλές χώρες αργία, έχει τις ρίζες
της στον μακροχρόνιο αγώνα των γυναικών να συμμετέχουν στην κοινωνία ισότιμα με
τους άντρες. Πολλοί θα ισχυρίζονταν ότι το έχουν επιτύχει. Είναι αλήθεια όμως;
Η θλιβερή πραγματικότητα είναι πως σε πολλές αναπτυσσόμενες και υποανάπτυκτες
χώρες κυρίως της Αφρικής και της Ασίας οι γυναίκες βιώνουν τον τρόμο
καθημερινά, ζουν υπό το καθεστώς αυστηρού ελέγχου και πέφτουν καθημερινά θύματα
εκμετάλλευσης και βίας.
Σε εργασία που αναλάβαμε μας ανατέθηκε να πάρουμε μια
υποθετική συνέντευξη από μια οικογένεια Αφγανών οι οποίοι ζουν υπό το
τρομοκρατικό καθεστώς των Ταλιμπάν(*) και που φιλοξένησαν παράνομα τη Βρετανίδα
δημοσιογράφο Saira Shah όταν επισκέφτηκε τη χώρα για να πραγματοποιήσει σχετικό
ρεπορτάζ. ( Τη συγκλονιστική ιστορία της δημοσιογράφου διαβάσαμε στην
ιστοσελίδα
http://www.isotitaepeaek.gr/imerisiosTypos/AnthropinaDikaiomata/Afganistan.pdf)
http://www.isotitaepeaek.gr/imerisiosTypos/AnthropinaDikaiomata/Afganistan.pdf)
Αρχικά στην ερώτηση για το πώς ένιωσαν με την αλλαγή της
πολιτικοοικονομικής κατάστασης στη χώρα τους, απάντησαν ότι υποβαθμίστηκε
δραματικά το βιοτικό τους επίπεδο. Ενδεικτικά, ο πατέρας παρά το πτυχίο του
αναγκάστηκε να εργάζεται ως ράφτης στην μέση της νύχτας για την επιβίωση της
οικογένειάς του, η οποία ζει μέσα στη φτώχεια και στη στέρηση.
Στη συνέχεια τους απευθύναμε την ερώτηση πως αποφάσισαν να
συμμετάσχουν στην παράνομη οργάνωση ΕΟΓΑ(Επαναστατική Οργάνωση Γυναικών του
Αφγανιστάν) και να παίρνουν καθημερινά
τεράστια ρίσκα, όπως όταν φιλοξένησαν την Βρετανίδα δημοσιογράφο. Μας τόνισαν
ότι για αυτούς έχει πολύ μεγάλη αξία το αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας για
ίση αντιμετώπιση με τον άντρα και ότι θα έκαναν τα πάντα για να το
υπερασπιστούν.
Ακόμα, μας είπαν ότι δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να
αντιμετωπίσουν τον τραυματισμό της κόρης τους, ο οποίος προήλθε από
βομβαρδισμό, γιατί η υγειονομική περίθαλψη στο Αφγανιστάν είναι ανύπαρκτη, έτσι
αναγκάστηκαν να τον αποδεχθούν και να την στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν.
Τέλος, όταν τους ρωτήσαμε πως τα βγάζουν πέρα στην
καθημερινή τους ζωή και αν σκέφτονται το ενδεχόμενο της μετανάστευσης σε κάποια
ανεπτυγμένη χώρα, έδωσαν την απάντηση ότι παρόλο που ζουν σε τόσο άθλιες
συνθήκες δεν θα εγκατέλειπαν ποτέ την γενέτειρα χώρα τους την οποία και
υπεραγαπούν.
(*)Το 2001 οι ΗΠΑ, η Βρετανία και συμμαχικές δυνάμεις αναλαμβάνουν στρατιωτική δράση και ανατρέπουν το καθεστώς των Ταλιμπάν.Στη χώρα εγκαθίσταται διεθνής στρατιωτική δύναμη, τη διοίκηση της οποίας ανέλαβε το ΝΑΤΟ. Το 2004 διενεργούνται εκλογές. Έκτοτε το κίνημα των Ταλιμπάν έχει ανασυγκροτηθεί και επιτίθεται στις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και στην κυβέρνηση της χώρας. Μετά από δεκαετίες πολιτικής αστάθειας και πολεμικών επιχειρήσεων η ανθρωπιστική κρίση έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα ...(Πηγή: Βικιπαίδεια)
